به گزارش گروه سیاسی قدس‌آنلاین، محمد بن سلمان بن عبد العزیز آل سعود، ولیعهد عربستان خیلی زود پله‌های ترقی دربار سعود را طی کرد. شاید این سرعت پیشرفت امری طبیعی در نظامات سیاسی قبیله‌ای باشد، اما حتی در دربار سعود هم نمی‌توان سابقه‌ای برای سپردن اموری به این مهمی به دست فردی به این بی تجربه‌ای سراغ گرفت. آل سعود را می‌توان از معدود نظامات قبیله‌ای بازمانده در قرن 21 دانست، با این حال تا پیش از حضور ملک سلمان در رأس هرم قدرت در ریاض، تمهیدات به گونه‌ای بود که تغییرات در دربار سعود به صورت تدریجی صورت می‌گرفت. وصیت عبدالعزیز در تدوین الگوی جانشینی به گونه‌ای بود که مانع از به قدرت رسیدن افراد خام و ناپخته می‌شد. اما بن سلمان حریص‌تر و عجول‌تر از این بود که بخواهد همچون عمو زادگانش صبر پیشه کند. او کودتایی چند مرحله‌ای را طراحی کرد و خیلی زود تاج و تخت سعودی را قبضه نمود. ماجراجویی خارجی تنها راه برای فرار از بی ثباتی داخلی بود، واقعیتی که ولیعهد سعودی بیش از هر چیز دیگری به آن اعتقاد داشت. با این حال گذار از محافظه کاری سیاسی در عرصه دیپلماسی و اتخاذ سیاست تهاجمی ناکارآمد، سبب شده تا این روزها عربستان یک انزوای بی‌سابقه را تجربه کند. ریاض که در دهه‌های گذشته با اتکا به در آمدهای نفتی و دیپلماسی رشوه تلاش داشت تا خود را رهبر جهان عرب معرفی کند، حالا در شورای همکاری خلیج فارس یعنی حیاط خلوتش هم تنها شده است.

اختلاف میان عربستان و قطر سبب شده تا شورای همکاری خلیج فارس به یک نهاد غیر فعال تبدیل شود. علاوه بر آن تلاش‌های بن سلمان برای مشروعیت بخشی به رژیم صهیونیستی به مشروعیت زدایی از جایگاه خودش در میان ملت‌های منطقه منجر شده است. رفتار خشن و بی‌منطق ولیعهد سعودی در مواجهه با همپیمانان منطقه‌ای ریاض، مانند آن چه در ماجرای سعد حریری نخست وزیر لبنان روی داد نیز موجب شده تا دیگر کمتر کسی به دربار سعود اعتماد کند. جنایت و کودک کشی در یمن هم سب شده تا بسیاری از کشورهای اروپایی در روابط خود با عربستان تجدید نظر کنند. علاوه بر این قتل فجیع خاشقچی، روزنامه نگار منتقد عربستانی در کنسولگری این کشور در استانبول نه تنها ته مانده آبروی عربستان را به باد داده است، بلکه در روابط راهبردی ریاض - واشنگتن نیز خدشه وارد کرده است. حالا بن سلمان مانده و تنهایی سعودی. همان گونه که برای فرار از بحران داخلی ماجراجویی خارجی یک راه حل کوتاه مدت محسوب می‌شود. ناکامی در سیاست خارجی هم می‌تواند همچون یک قوس نزولی تبدیل به یک بحران در سیاست داخلی شود؛ امری که بن سلمان ظاهراً از آن غافل است.

انتهای پیام/